Yer örtücüler yetiştiriciler için ek bir araçtır; toprak yapısını iyileştirebilir, atmosferik azotu sabitleyebilir, faydalı böcekleri çekebilir, tozlaşmayı iyileştirebilir vb.

Toprağa organik madde ve azot sağlamak için en yaygın karışımlar 80-20 oranında çim ve baklagillerden oluşur. Kısa sürede ürettikleri biyokütle miktarı ve baklagiller ve Rhizobium cinsi bakterilerle simbiyoz sayesinde sağladıkları azot nedeniyle yeşil gübre olarak kabul edilirler.

Bazen çok sayıda çiçek üreten bitki karışımları ekin sıraları arasına veya kenarlara ekilir. Tozlayıcıları ve diğer faydalı böcekleri çekmek ve onlara sığınak sağlamak için kademeli çiçek açan türlerin karışımları seçilir. Çiçek bantları şeklindeki bu biyoçeşitlilik yapılarının tozlaşma ve bazı zararlıların doğal düşmanlarının kolonilerinin hayatta kalması üzerinde olumlu etkileri vardır.

Turpgiller (veya brassicas) gibi bazı türler, belirli nematodların, mantarların ve toprak bakterilerinin popülasyonlarını azaltmak ve hatta bazı adventif bitkilerin çimlenmesini önlemek içinbiyosit olarak kullanılır. Biyofumigasyon olarak bilinen mekanizmalardan biri, bu bitkilerin ayrışması sonucu ortaya çıkan toksik maddelerin üretimidir.